گاه آنقدر پر میشوی که از چشمهایت سرریز میشود؛ اشک نه، حرفهای ناگفتهای را میگویم که نه قلم توان نوشتنش را دارد و نه زبان طاقت گفتنش را، بیچاره دل که باید تحمل کند بار این ناگفتههای ناشنیده را!
+ در گلو میشکند نالهام از رِقَتِ دل ... قصهها هست ولی طاقت ابرازم نیست!
