هواتو کردم

خسته‌ام از این روزهای پوشالی ... میان این همه همهمه جای تو خالی


عیدتون خیلی مبارک:)

تیک تاک! 

خوب گوش کن، می‌شنوی؟ این صدای آخرین ساعات سال است؛ دیگر چیزی نمانده تا صفحه‌ی دیگری از تقویم عمرمان ورق بخورد و فصلی نو جان بگیرد!

تیک تاک! 

می‌شنوی؟ صدای قدم‌های محکم بهار است که خرامان خرامان خودش را به تنِ لخت شاخه‌های لیمو می‌رساند، حول حالنا می‌خواند، اعجاز می‌کند و آهسته سبز می‌شود!

تیک‌تاک! 

می‌شنوی؟ این صدای قدم‌های سست زمستان است که برف‌های نشسته بر شانه‌اش را می‌تکاند، سلانه سلانه به آغوش بهار می‌خزد و در گرمای تنش حل می‌شود!

تیک‌ تاک! 

می‌شنوی؟ صدای خنده‌های فروردین است که مستانه قهقهه سر می‌دهد، می‌رقصد و دنیا را به سازِ خنده‌هایش می‌رقصاند!

تیک تاک!

 می‌شنوی؟ این صدای خداحافظی بی‌جان اسفند است که بار و بندیل سفر بسته، از زیرِ قرآن فروردین می‌گذرد تا گام در پیچ جاده‌های ۹۷ بگذارد، می‌رود تا ۳۳۶ روزِ بعد دوباره آغوش سردش را به روی ۹۷ بگشاید!

تیک تاک!

نزدیک‌تر بیا، خوب ببین، می‌بینی؟ این دستان خداحافظی ۹۶ است که بالا آمده؛ این اولین لبخند ۹۷ به روی گنجشک‌هاست...


ت‌ن( تبریک نوشت)‌: پیشاپیش(‌یه‌ کمی البته) آغاز سال ۱۳۹۷ مبارک! از وسط دریچه‌ی‌ میترال قلبم صمیمانه آرزو می‌کنم سال ۱۳۹۷ رو به عنوان یکی از بهترین سال‌های عمر توی تقویم زندگیتون تیک بزنید، صدای خنده‌های از ته دلتون رو کوک کنید و هر روز موفق‌تر از دیروز باشید:)


پ‌ن: بیایم ۹۷ رو با دلِ خالی(؟) شروع کنیم، ما که اگه چیزی بوده حلال کردیم شما هم اگه شوخی، جدی، کنایه‌ای، بحثی و خلاصه هر چیزی از من بوده که باعث رنجش خاطرتون شده به خوبیِ خودتون‌ ببخشید و حلال کنید:)


شعر نوشت: تقدیم به وجود نازنین همتون:)

سر سبز ترین بهار تقدیم تو باد 

آوای خوش هَزار تقدیم تو باد

گویند لحظه‌ایست روییدن عشق

آن لحظه هزار بار تقدیم تو باد


می‌ترسم قمر گل...

می‌ترسم قمر گل!
بهار دارد می‌آید و تو غصه‌هایت یکی یکی سبز می‌شود، غصه‌هایی که با بهار می آیند و بی بهار کنار تو می‌مانند.
می‌دانم قمر گل، می‌دانم هیچ آبی این همه کهنگی را از لباس‌هایت نمی‌شوید و آن همه حسرت را، از چشمانت!
هنوز هفت سین خانه‌ات سؤال‌هایی‌ست بی جواب، شاید هفت سؤال!
دلت گرفته است مثل چهارشنبه سوری پارسال، تو ترقه نداشتی و بغض‌هایت یکی یکی می‌ترکید.
دلت تا بهاری دیگر نیز خواهد گرفت، تو تابستانی هم نخواهی داشت.
وقتی دوستانت از دریا می‌گویند تو به یاد چشم‌هایت خواهی افتاد!
همیشه سهم تو از پشت ویترین‌ها یک آه بود و بهار هیچوقت از پشت پنجره‌ی تو سبز نبود!
می ترسم قمر گل پرده‌های پشت پنجره تو را ببلعند و ماه تنها بماند!
می ترسم قمر گل!
می ترسم...

"رضوان ابوترابی"

+ دم عیدی بقیه رو یادمون نره...


اندراحوالات من ۱۰

اندراحوالات این روزهای خونه تکونی ما اینکه بعد از یک هفته کار طاقت فرسا، شستن موکت‌ها و فرش و پتوها و جا‌به‌جا کردن کلی وسیله و ... امروز فاطمه وقتی داشت می‌رفت خونه‌شون بهم‌ میگه:
_ فرشته بقیه‌ی کارها دیگه دست تو رو می‌بوسه( نه که قبلا دست‌بوسم نبودن) دیگه چیزی هم نمونده ها، اتاقِ آخری رو جمع کن(اگه بشه) و جاروبرقی بکش و فرشش رو پهن کن، هال رو هم جارو برقی بکش و فرشش رو پهن کن، وسایل های آشپزخونه فقط همین چنتا تکه‌مونده که بذاری تو کابینت ها،فرش پذیرایی هم کمک مامان پهن کن و بالشت و تشک‌ها رو برگردون سر جاشون، یه جارو برقی هم روشون بکش،‌ گوشه‌ی حیاط که آشغال ریخته بریز تو گونی و بذار آشغالی ببره.... همینا دیگه:|
_ فقط همینا؟مطمئنی؟ دیگه چیزی نیست؟ فقط همین اتاق خواب و پذیرایی و هال و حیاط مونده و اتاق اون وری؟ 
_ مسخره میکنی؟ اینا مگه چقدر کار می‌بره؟!
عباس: برو خیالت راحت باشه تا برگردی فرشته موقعیت همین‌طوری براتون حفظ میکنه، برو خیالت راحت:)))
وقتی داره میره همچنان داره کارها رو یادآوری میکنه،نگاش میکنم و می‌خندم.
_ چنه؟
_هیچی جون، هیچی،دستت درد نکنه، دیگه برو خونتون که واقعا این روزها خسته شدی،انشالا بتونم سیت جبران کنم.
_اگه واقعا میخوای جبران کنی خو همین هایه انجام بده، آها وسایلی که پایین مونده هم بیار بذار تو کابینت ها :|
_ عباس حرکت کن،جون خوت حرکت کن که اوضاع خرابه، باز یادش اومد الان چندتا جدید هم یادش می‌آد:))

پ‌ن:به نظرتون من اول کوزت بودم بعد فرشته شدم یا اول فرشته بودم بعد کوزت شدم؟!

سیگار

۱) همکار خواهرم خواب پدر مرحومش رو دیده که بهش گفته دلش سیگار می‌خواد اونم وقتی بیدار شده رفته یک کارتن سیگار خریده برده جایی که معمولا معتادها و ... هستن سیگار خیرات کرده؛ بهش میگن واسه چی اینکار رو کردی میگه خب وقتی مُرده دلش یه چیزی می‌خواد یعنی باید اون رو براش خیرات کنی تا اونجا بهش برسه دیگه!:)) 
نکته: زیادی ساده و صادقانه فکر نکنیم:)

۲) بهزاد آسم داره، بعضی وقت‌ها عصر یا شب می‌ره دوچرخه سواری، وسطش پیاده می‌شه یکی دوتا نخ سیگار می‌کشه و بعد دوباره سوار می‌شه و ادامه می‌ده!
نکته: ورزش معجزه نمی‌کنه، فقط خیلی مفیده، همین:)

۳)‌ چند وقت پیش یه خانمی داشت نطق می‌کرد:
_ کلا مردها‌ی سیگاری از نظر زن‌ها جذاب‌ترن!
_ بعد اینو کی گفته؟
_ تجربه‌ام ثابت کرده!
_ بهتره تجربیات خودمون رو به جمع تعمیم ندیم، یعنی الان اگه یکی ویژگی‌های جذابیت رو داشته باشه ولی سیگار نکشه دیگه خوب نیست؟ یا یه آدم مزخرف سیگار بکشه می‌شه جذاب؟اصلا چیزی که هم به خود فرد ضرر می‌زنه و هم تا حدودی به اطرافیانش دقیقا چیش جذابه؟! مسخره‌ است اگه دلیل جذابیت و علاقه به یه نفر کشیدن یا نکشیدن سیگار باشه.
نکته: اصولا آدم به سلامتی کسایی که دوسشون داره یا براش مهمن اهمیت میده نه اینکه دو دستی به سمت خطر هدایتشون کنه، با جا انداختن و تلقین افکار و چیزهای اشتباه باعث آسیب رسیدن به اطرافیان و عزیزانمون نشیم:)

خیلی بی ربط: شاعر می‌فرماید" توی دستای تو باید به سیگارم‌ حسادت کرد" :)

تو را زنانه می‌خواهم...

تو را زنانه می‌خواهم

زیرا تمدن زنانه است

شعر زنانه است

ساقه گندم

شیشه عطر

حتی پاریس

و بیروت با تمامی زخم‌هایش

تو را سوگند به آنان که می خواهند شعر بسرایند

زن باش ... 

"نزار قبانی"

پ‌ن۱: می‌دونید که جواب شعر چیه؟ :)

پ‌ن۲: روز زن مبارک ( این هفته کلهم به اسم‌ خانمهاست:)) )


زبان مادری، سرزمین مادری

مادر همه چیش قشنگه چه روزش بو ،چه زبونش بو و چه سرزمینش؛امروزَم هم روز خوشه هم روز سرزمینش ( ۱۸ اسفند روز ملی بوشهر)، سرزمین بی زبون هم خو فایده نداره پس مونم زبونشه اضافه ایکُنُم:)


شعری که دومَن( پایین) ایخونین به مناسبت روز بوشهر و پست زبان مادریِ آقاگله :

سی بوشِر هیچکه دِلش مثل مو غمگین نبیده (سی:برای _ بوشِر: بوشهر _ نبیده: نبوده)

دل هیچکی مثِ مُو , یه کاسه ی خین نبیده (مُو:من _ خین: خون)

بخدا وختی که فکرش می کُنم , تَش می گیرُم (وختی:وقتی _ تَش: آتش)

هیچکه دردِش مثِ مو , اینهمه سنگین نبیده

اُوِ دِریاش که میگِن شورِن و خِرّه نِمِکن (اُو: آب _ خِرّه: پُر)

سی مو مثل شِکِرن , شیرین تر از این نبیده 

تو کیچه پس کیچه هاش , وختی که تیفون می پیچه (کیچه:کوچه _ تیفون: طوفان)

هیچ غُناهِشتی ایجور دلکش و شیرین نبیده (غُناهشت: صدای بلند)

اَی صِدُوی غِرّه طراقاش شُو بارونی خِشِن (صدوی:صدا _ غرّه طراق: رعد و برق)

ازو خَش تر بخدا , تاچین و ماچین نبیده (‌اَزو: از او_ خَش:خوش)

خیلی شهرا نبیده , وختی که بوشِر بیده تِش

مث بوشر زیتَرا شهری خوش آئین نبیده (زیترا: قدیم‌ها)

اگه حالا ایجورِن , غربت غم تو دِلِشن

 زیتَرا مثل حالا , اینهمه دل خین نبیده

تُوسّوناش اگه گرمِن , مِگه تخصیر خوشِن؟ (توسون: تابستون _ تخصیر: تقصیر)

اُو هواش ایجورین , بیخودی همچین نبیده (اُو هواش: آب و هواش)

تو زمسّون عوضش مثل بهارن زمیناش (زمسون:زمستان)

هر کجا سیل می کنی , بی گل و نسرین نبیده (سیل کردن:نگاه کردن)

سی چه میگین کیچه هاش اُوشُلی و پر سَبَخِن (اُوشُلی: مخلوط آب و خاک _ سبخ: شوره)

کیچه هاشَم بخدا , ایجور که میگن نبیده

پس اَفتو که بری دل سی بوشِر پر می زنه (اَفتو: آفتاب)

خاک هیچ جُوی دیگه دامنگیر و سنگین نبیده

“ دکتر سید جعفر حمیدی – سال ۱۳۷۳ "


پ‌ن۱: گوش کنین آهنگ همی شعره از امیر میرشکاری (مسئولیت قر بعدش با خوتونه😁)



پ‌ن۲: کلیپی که دومَن ایبینین بخشی از یکی از شعرل(شعرهای) محلی و دَوّاره( رقص سنتی بوشهر)است که تو دومین روزِ هشتمین جشن فرهنگ گناوه( ۱۲ تا ۱۸ اسفند) برگزار آیی:)

هشتمین جشن فرهنگ گناوه_ اسفند ۹۶

پ‌ن۳: روز مادر و روز ملی بوشهر( روز تاسیس مدرسه‌ی سعادت) به همتون مبارک:)


امید رهایی نیست وقتی همه دیواریم

_ چرا قاب‌ها رو از روی دیوار اتاقت برداشتی؟
_اینجوری راحت‌ترم، اذیتم می‌کردن
_ [با خنده] لگد می‌زدن یا گاز می‌گرفتن؟
_ لگد می‌زدن [با خنده] حواسم رو پرت می‌کردن،نمی‌ذاشتن بفهمم هرمون‌ها از کجا به کجا می‌رن!
_ خب الان فهمیدی؟
_نه! ولی فهمیدم کار قلب پمپاژ خونه!
_ هووم،خوبه! پس بهتره منم قاب‌هام رو جمع کنم !
_ آره جمع کن؛ شاید تو هم بفهمی که قانون برای همه یکسانه!


درختِ من ارّه‌ای را با تبر قطع کرد:)

تن بعضی از درخت‌ها عین دل ما آدم‌ها پر از زخم و خراشه! اگه درخت نمی‌کاریم،اگه مرهم گذاشتن بلد نیستیم لااقل زخم نزنیم،شاخه نشکنیم، ریشه ها رو نخشکونیم،اگه درمان نیستیم
لااقل درد هم نباشیم!
راستی تن چند درخت داغدار هنرنمایی‌های ماست؟ زخم کدوم تن یادگاری وجود ماست؟ دنیا یقیناً انعکاس اعمال ما رو بهمون پس میده!
پ‌ن۱: نمایش طنز رادیویی به مناسبت روز درختکاری:)



پ‌ن۲: برای عنوان این پست دنبال یه مصرع خوب بودم، به زینب میگم یه شعر با درخت بگو، میگه : درختِ من ارّه‌ای را با تبر قطع کرد[جمله سازی فوق العاده‌ بی‌نظیر احمد در دوره‌ی طفولیت]:))

پ‌ن۳: من ندیدم دو صنوبر را با هم دشمن
من ندیدم بیدی سایه‌اش را بفروشد به زمین
رایگان می‌بخشد نارون شاخه‌ی خود را به کلاغ
هر کجا برگی هست شور من می‌شکفد...
"سهراب"


موردانه:)

1) بعضی روزها هیچی برای گفتن ندارم و بعضی روزها انقدر حرف برای گفتن دارم که بازم هیچی نمی‌تونم بگم، چهار موضوع مختلف برای نوشتن دارم ولی هر کاری می‌کنم میبینم هیچ کدومش رو نمی‌تونم بنویسم نتیجه‌اش این شد که: حالا فرصت زیاده کم‌‌کم هرگاه حوصله کردم مینویسم ، اصلا شاید تونستم با تاخیر نوشتن رو مد کنم:))
2) جمعه رفتم بازار، گفته بودم عاشق شلوغی شهرم؟میشه وسط این شلوغی‌ها خستگی‌ها، دلتنگی‌ها و ناراحتی‌هات رو جا بذاری،وسط مردم دغدغه‌هات رو گم کنی و به جای همه‌‌شون یه لبخند بزنی؛ از بهمن شهر شلوغه و بوی عید از همه‌ طرف داره می‌رسه به قول شاعر: مژده دهید باغ را بوی بهار می‌رسد...
3) در همون راستای بازار رفتنمون میخواستم یه روسری ساده‌ی یشمی بخرم ولی به دلیل جنس ایرانی بودنش گفتن اونی که میخوام دوماهه منقرض شده! به اصرار خواهر گرامی( و برخلاف سلیقه‌ام) یه روسری طرح ترکمن سفید با گلهای بزرگ قرمز گرفتم که مثلا به لباسم بیاد، اومدم خونه پوشیدمش، به نظر خودم که بهم می‌اومد و ازش خوشم اومد اما اول سارا گفت عمه روسریت زشته بعد عروس خانم گفتن روسریت یه جوریه و بهت نمیاد( خودجوش نظرش رو گفت) عصر هم مامان( بازم خودجوش) گفت روسریه که گرفتی قشنگ نبود:| عکسش رو گذاشتم که شما هم می‌خواید از اینجا رد بشید یه سر بگید زشته و بعد برید:))
4) درخت شاه‌توت تو حیاط امسال تنهاست (شاه‌توت کنارش خشک شد و درش اوردیم) اما بازم جوونه زده و به زندگیش ادامه میده، باید یاد بگیریم شاید خیلی هایی که دوست داریم پیشمون نباشن، شاید فاصله‌ها بیشتر از توان ما واسه رسیدن باشن اما دنیا منتظر رسیدن ما نمی‌مونه،زندگی ادامه داره (اول خودم باید یاد بگیرم). بهار داره میرسه کاش دلهامون هم دوباره از نو جوونه بزنه و رنگ بهار بگیره:)
پ‌ن: به نظرتون کنار شاه‌توت چه درختی بکاریم؟:)
5) چندتا از بلاگرها یه کار جالب کردن که امیدوارم به خوبی پیش بره ، اتفاقات خوبی بیافته و همه‌ی دوستان مشارکت کنن، اطلاعات بیشتر رو اینجا بخونید:)

سال نو مبارک:)

زمانش را دقیق یادم هست،پنجمین روزِ خنک آبان ماه درست راس ساعت ۴:۱۴ عصر، مکانش را اما درست در خاطرم نیست،سنگفرش چهارم بود یا پنجم؟ نمیدانم شاید هم ششم، وقتی با گام‌های محکم و پرصلابتت شانزدهمین برگِ زرد افتاده از درخت چنار را زیر پا گذاشتی در چرخش ناگهانیِ چشمهایت بزرگترین حادثه‌ی تاریخ به وقوع پیوست!

چشمانت مثل جنگل‌های سرسبز مازندران جذاب و زیبا، مثل دریای نیلگون خلیج با صلابت و پرغرور و مثل آسمان کویر روشن و شفاف بود. وقتی خستگی چشمهایت در هراسِ نگاهم گره خورد تپش‌های منظم قلبم روی دورِ تند افتاد،نفس‌های ساده‌ام منطقی‌ترین عضو وجودم شد که برای بالا آمدنش دلیل طلب کرد و آنگاه که در برابر استدلال چشمانت کم آورد به ناچار در کنج سینه محبوس شد؛تو اما غافل از دنیایی که در کسری از ثانیه ارگ بم‌ وار بر سرم آوار شد با آن‌ نگاه نافذت که کارون پرتلاطم را هم به خروش وا می‌داشت از کنارم گذشتی!

چشمانت معجزه‌ای از جنس بهار بود. از آن روز، از همان ثانیه دلِ تاریخ شکافت، تمام تقویم‌های دنیا شهادت می‌دهند که برای اولین بار در طول تاریخِ انسان آبان تحویل یک سال بود! درست از همان لحظه " تو " مبدا تمام سال‌های من شدی و هر بار دیدن دوباره‌ی چشمانت سالم را از نو تحویل کرد!

 عزیزم سال نو مبارک!

|بی مخاطب|



باز کن پنجره‌ها را که نسیم
روز میلاد اقاقی‌ها را
جشن می‌گیرد
و بهار
روی هر شاخه ، کنار هر برگ
شمع روشن کرده است!

همه‌ی چلچله‌ها برگشتند
و طراوت را فریاد زدند
کوچه یکپارچه آواز شده است
و درخت گیلاس
هدیه‌ی جشن اقاقی‌ها را
گل به دامن کرده است!

باز کن پنجره‌ها را ای دوست!
هیچ یادت هست
که زمین را عطشی وحشی سوخت؟
برگ‌ها پژمردند؟
تشنگی با جگر خاک چه کرد؟

هیچ یادت هست
توی تاریکی شب‌های بلند
سیلی سرما با خاک چه کرد؟
با سر و سینه‌ی گل‌های سپید
نیمه شب باد غضبناک چه کرد؟
هیچ یادت هست؟

حالیا معجزه‌ی باران را باور کن!
و سخاوت را در چشم چمن‌زار ببین!
و محبت را در روح نسیم
که در این کوچه‌ی تنگ
با همین دست تهی
روز میلاد اقاقی‌ها
جشن می‌گیرد!

خاک جان یافته است
تو چرا سنگ شدی؟
تو چرا این همه دلتنگ شدی؟
باز کن پنجره‌ها را
و بهاران را باور کن...
آرشیو مطالب
نویسندگان
Designed By Erfan Powered by Bayan