آنکه بی باده کند جان مرا مست، کجاست؟
و آنکه بیرون کند از جان و دلم دست، کجاست؟
و آنکه سوگند خورم ، جز به سر او نخورم
و آنکه سوگند من و توبه ام اشکست، کجاست؟
و آنکه جانها به سحر نعره زنانند از او
و آنکه ما را غمش از جای ببردست، کجاست؟
پ ن: و میم اولِ تو یعنی که سالهاست منتظری و چه جاهلانه ما به انتظار تو نشسته ایم...
