معتقدم همه‌ی آدمها کم یا بیش شیشه خرده‌های وجودی دارند، اصلا از همان روز اول که خاکمان را می‌سرشتند لا به لایمان شیشه خرده بود. برای همین است که می‌گویم به آدمها نباید زیاد نزدیک شد یا اجازه‌ی نزدیک شدن داد (به هر حال متاسفانه همه آدمیم) زیادی که نزدیکت شوند شیشه خرده‌هایشان یا پوستت را آزار می‌دهد یا تا عمق قلبت فرو می‌رود و می‌توانی درد بریدگی‌ها را لمس کنی حتی گاهی می‌توانی خونی که از جای جایِ بریدگی‌ها فوران می‌کند و گرمایش را ببینی و حس کنی!
القصه که اگر روی آدمها ننوشته‌اند "احتیاط کنید! خطر زخم و زیلی شدن" احتمالا اشتباه تایپی یا چیزهایی مشابه بوده است، شما خودتان هوای فاصله‌ها را داشته باشید، مبادا شیشه خرده‌هایتان زخم بزند یا شیشه خرده‌هایشان زخمتان بزند!
