مدتی پیش جملاتی دیدم از امام موسی صدر که به شدت ذهنم رو درگیر کرده ، نوشته بود:《دین درست را باید از میوه‌اش شناخت، نه از استدلال‌های کلامی(اعتقادی). وقتی که دین میوه‌ای داد، مثلا انسان‌های بی‌سواد با سواد شدند ، افراد بی‌نظم با نظم شدند؛ فقر کم شد، بی‌اخلاقی کم شد، آن وقت می‌گوییم دین این جامعه درست است.》
این در حالیه که تو آموزه‌های دینی یاد گرفتیم که مبنای شناخت افراد و حق و باطل دینه، نه برعکس! یعنی دین باید ملاک سنجش افراد باشه(مضمون حدیثی از امام علی) ؛ و بر اساس عمل افراد و جامعه نباید دین رو مورد قضاوت قرار داد و اون رو تایید یا تکذیب کرد... درسته؟
شما هم بین حرفهای امام موسی صدر و امام علی تضاد می‌بینید یا فقط من درست متوجه نمیشم؟
