مجنون :: هواتو کردم

فرشته ...
دوشنبه ۱۶ مرداد ۹۶

۴
۲۱

مجنون

ما و مجنون درس عشق از یک ادیب آموختیم

او به ظاهر گشت عاشق ما به معنا سوختیم

پ ن: مجنونت شده ام و دلم سالهاست در مجنون جا مانده...

نظرات (۲۱)

دوشنبه ۱۶ مرداد ۹۶ , ۱۶:۲۸ kerman man

سلام
بسیار عالی

سلام

ممنون از حضورتون

دوشنبه ۱۶ مرداد ۹۶ , ۱۷:۰۱ دُچــــ ــــار

حواسمونو پرت کردی از کنکور :)

اتفاقا دلم دیروز بدجور هوای طلاییه رو کرد که کنکور هم تو این دلتنگی بی تاثیر نبود:)

ممنون از حضورتون

دوشنبه ۱۶ مرداد ۹۶ , ۱۷:۴۶ N@f@s 2000

مرسی عالی بود

ممنون از حضورت

دوشنبه ۱۶ مرداد ۹۶ , ۱۷:۴۸ میم حا

اینروزا چقد پست از شلمچه و طلائیه میبینم و چقد دلتنگی ):

اخه این روزها انگار یک مقداری سخت تر میگذره،وقتی هم سخت میگذره دلت منبع ارامش میخواد،و منبع ارامش منم سالهاست طلائیه است و ادمی که دلتنگی هامو باهاش تقسیم میکردم هر سال، اما امسال نشد و از قافله جا موندم:(

ممنون از حضورتون

دوشنبه ۱۶ مرداد ۹۶ , ۱۸:۰۱ محبوبه شب

طلائیه کجاست؟
به گناوه نزدیکه؟

طلائیه یکی از مناطق عملیاتی زمان جنگه که توی خوزستانه و حدود ۵،۶ ساعتی با گناوه فاصله داره.

کاروان های راهیان نور که میرن جنوب یکی از مناطقی که میرن طلائیه است.

در وصف طلائیه هم از نظر من همین بس که یه تکه از آسمونه.سه راهی شهادت که شاید اسمش رو شنیده باشید هم تو طلائیه است:)

+ طلائیه محل شهادت شهید همت،شهیدتن باکری و قطع شدن دست شهید حسین خرازیه

ممنون از حضورتون

دوشنبه ۱۶ مرداد ۹۶ , ۱۸:۲۳ آقاگل ‌‌

میدونید از چی متاسف میشم همیشه؟ از اینکه توی یک دوره ای کمر به تخریب آثار جنگی زدن. و تقریبا الان نه دیگه طلائیه طلائیه است و نه مفسران جنگ مون مفسرند. جنگ رو باید از زبون اون هایی شنید که واقعا جنگیده اند. و حالا هم به نرخ روز نون نمیخورند. بشنوی که چی برشون گذشته. از خوشی ها تا غم ها. از صحنه های سخت تا شیطنت هاشون. جنگ خیلی بزرگتر از چهارتا خاک ریز مصنوعی و در آوردن زوری اشک چند نفر بود. متاسفم برای اتفاقایی که این چند سال افتاد. متاسفم و شرمنده ام پیش خودم و پیش رزمنده های اون زمون.

من تقریبا ۷،۸سالی(به جز امسال) میشه که عیدها میرم راهیان نور،سال به سال چیزهای مصنوعی تری اضافه میکنن و ماکت و ... و به اسم بازسازی هی چیزهای باقی مونده رو نابود میکنن.

چندتا از راوی های جنگ و رزمنده ها رو میشناسم از اون جانبازها و یادگارهای جنگن که هنوزم با تعریف کردن خاطراتشون میشه بغض رو از تو صداشون شناخت،اونایی که بعد جنگ رفتن پی کارهای خودشون نه مثلا حقشون از جنگ،دیدم چجوری وقتی اونجان تو خاطراتشون پرسه میزنن.ولی بعضی ها هم با خاطره سازی مثلا میخوان بزرگترش کنن یا شاید به زعم خودشون جذاب ترش کنن.

اما با همه ی اینها من هنوزم اون ته تهای سه راهی شهادت تو سکوت نشستن و عقده ی دل وا کردن همیشه حالم رو خوب میکنه

+به قول شما جنگ خیلی بزرگتر از تصورات ما بود،بزرگتر از خاطره ها و ماکت ها و چیزهای مصنوعی و ساختگی و دروغی. جنگ اونقدر بزرگ بود که نیازی به اغراق نداره واقعا.

ممنون از حضورتون

دوشنبه ۱۶ مرداد ۹۶ , ۱۹:۲۶ سیّد محمّد جعاوله

پست خوبی بود.

ممنونم:)

تشکر از حضورتون

دوشنبه ۱۶ مرداد ۹۶ , ۱۹:۲۶ سیّد محمّد جعاوله

پست خوبی بود.

دوشنبه ۱۶ مرداد ۹۶ , ۲۱:۲۹ DeL Nevis

خیلی هم خوب :)

چند باری طرح خادم الشهدا شرکت کردم و تقریبا هر سال همین حس رو دارم ...

او به ظاهر گشت عاشق و ما سوختیم ...

من یه بار خواستم خادم الشهدا ثبت نام کنم پدر گرام اجازه نداد الکی گفت هرگاه رفتی دانشگاه برو،یعنی به محض اینکه قبول بشم عملیش میکنم ان شاا...:))

ما به معنا البته:))

ممنون از حضورتون

دوشنبه ۱۶ مرداد ۹۶ , ۲۱:۴۴ DeL Nevis

شما به معنا D:

ما بدون معنا سوختیم :))

پس به بهای هیچ سوختید:)

حکیم فرشته بزرگ:))

ممنون از حضورتون

دوشنبه ۱۶ مرداد ۹۶ , ۲۱:۵۰ DeL Nevis

دنیا همه هیچ و کار دنیا همه هیچ

ای هیچ برای هیچ بر هیچ مپیچ

دانی که از آدمی چه ماند پس از مرگ

عشق است و محبت است و باقی همه هیچ

بعله D:

اینجوریاس

حکیم دل نویس :))

اتفاقا این یکی رو میتونید با خودتون تو کار اون دنیا منتقل کنید واسه همین اینجوریا نیست،این از اون عشق و محبت هاست که به اون دنیا هم منتقل میشه نه تنها این دنیا:)

ممنون از حضورتون

دوشنبه ۱۶ مرداد ۹۶ , ۲۲:۰۷ DeL Nevis

ای بابا قانع شدم که

پس چی؟ یکی از مهارت های من قانع کردن افراده:))

ممنون از حضورتون

دوشنبه ۱۶ مرداد ۹۶ , ۲۲:۱۰ DeL Nevis

ممنون از حضورمون :/ D:

:))

بله ممنون:)

دوشنبه ۱۶ مرداد ۹۶ , ۲۳:۳۳ س _ پور اسد

سلام ... با نظرات کاربر آقاگل کاملا موافقم ... از پاسخ موجز سرکارعالی هم تشکر می کنم .... معمولا حوادث و وقایع عظیم و تاثیرگذار وقتی تعریف می شوند یا تبدیل به خاطره می شوند ؛ در حد تعریف کننده و راوی تنزل می کنند و ارج و قرب خود را از دست می دهند ... در این رهگذر از دروغها و تحریف ها و فراموشی ها هم نباید غافل شد .... درست تعریف کردن حماسه دفاع از درشت روایت کردن آن مهمتراست....

جامانده ای از دسته سوم؟؟

سلام؛ بله چون معمولا معجزه یا حوادث بزرگ وقتی خاطره میشن برای ما که ندیدیم شاید در حد غیرباور باشه هر چند که واقعی هم باشن.

دیگه وقتی دروغ هم باشن که هیچ فقط باعث بدبینی میشه.

راستش منظورتون از خط آخر رو متوجه نشدم:)

من؟من از قافله ی همه جا جاموندم:(

ممنون از حضورتون

سه شنبه ۱۷ مرداد ۹۶ , ۱۴:۴۹ میرزا ژوزف پولیتـزِر

کامنت من کو:(

کامنت نداده بودید اینجا:|

کامنت ها بدون تایید نمایش داده میشن:)

ممنون از حضورتون

سه شنبه ۱۷ مرداد ۹۶ , ۱۹:۳۲ فرناز فرزان

سلام

طلاییه بودم واقعا بهشت. یه مهر هم بهم دادن که از خاک اونجاست و روش نوشته طلاییه. خاکش بوی خوبی میده

سلام

بله اونجا میشه بهشت رو حس کرد،طلائیه همه چیزش بوی بهشت میده.

خوش به حالتون من که خیلی دلم تنگ شده.

ممنون از حضورتون

سه شنبه ۱۷ مرداد ۹۶ , ۲۰:۱۰ علی آقا:)

طلائیه،منتظرزائرشدنت هستممم:))

رفته تا عید ۹۷ احتمالا یا فوقش بهمن ۹۶:)

ممنون از حضورتون

سه شنبه ۱۷ مرداد ۹۶ , ۲۳:۲۷ س _ پور اسد

سلام ...

نقل است (منتسب است)شهیدحمیدباکری رزمندگان را پس از جنگ ! به سه دسته تقسیم کرده !؟

من جامانده ای از دسته سوم هستم...

ومنهم من ینتظر

سلام

اهان بله ،قبلا شنیدم این موضوع رو.

الحمدالله بهتون نمیاد دسته ی اول و دوم باشید،از وبلاگتون همون دسته ی سوم بر میاد.

ماها که جامونده ی اون شکلی نیستیم ولی حتی جامونده از قافله ی زائرین شهداییم چه برسه به دیگه خود شهدا.:(

ممنون از حضورتون

چهارشنبه ۱۸ مرداد ۹۶ , ۱۱:۳۳ میثم ر...ی

چه شعری قشنگی.چه عکس زیبای

قشنگ خوندید و قشنگ دیدید:)

ممنون از حضورتون

چهارشنبه ۱۸ مرداد ۹۶ , ۱۶:۲۰ سا قی

ما و مجنون همسفر بودیم در صحرای عشق

او به منزلها رسید و ما هنوز آواره ایم

...

چه بیت قشنگی:)

ممنون از حضورتون

يكشنبه ۲۲ مرداد ۹۶ , ۱۵:۰۳ رضا فتوکیان

واقعا عجب جاییه

دوست داشتنی

عالی

پر احساس

خاک مقدس

هرچی بگم کم گفتم

هر کی نرفته ضرر کرده

کاملا باهاتون موافقم:)

طلائیه مس رو طلا میکنه:)

ممنون از حضورتون

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.

نام *

پست الکترونيک

سایت یا وبلاگ

پیام *

کد امنیتی *

ارقام فارسی و انگلیسی پذیرفته می‌شوند

نظر بصورت خصوصی ارسال شود

پست الکترونیک برای عموم قابل مشاهده باشد

باز کن پنجره‌ها را که نسیم
روز میلاد اقاقی‌ها را
جشن می‌گیرد
و بهار
روی هر شاخه ، کنار هر برگ
شمع روشن کرده است!

همه‌ی چلچله‌ها برگشتند
و طراوت را فریاد زدند
کوچه یکپارچه آواز شده است
و درخت گیلاس
هدیه‌ی جشن اقاقی‌ها را
گل به دامن کرده است!

باز کن پنجره‌ها را ای دوست!
هیچ یادت هست
که زمین را عطشی وحشی سوخت؟
برگ‌ها پژمردند؟
تشنگی با جگر خاک چه کرد؟

هیچ یادت هست
توی تاریکی شب‌های بلند
سیلی سرما با خاک چه کرد؟
با سر و سینه‌ی گل‌های سپید
نیمه شب باد غضبناک چه کرد؟
هیچ یادت هست؟

حالیا معجزه‌ی باران را باور کن!
و سخاوت را در چشم چمن‌زار ببین!
و محبت را در روح نسیم
که در این کوچه‌ی تنگ
با همین دست تهی
روز میلاد اقاقی‌ها
جشن می‌گیرد!

خاک جان یافته است
تو چرا سنگ شدی؟
تو چرا این همه دلتنگ شدی؟
باز کن پنجره‌ها را
و بهاران را باور کن...

دنبال کنندگان ‎+۶۰۰ نفر