عصری که از سبک و هدف آدم‌ها در زندگی حرف می‌زدیم حاجی برای مثال چیز جالبی را تعریف کرد.
گفت همکارم سال‌هاست که منزلش را به زوجی اجاره داده است، آنها ۶_۸ ماه از سال را مداوم کار می‌کنند [شغل‌شان را نمیدانم] و چند ماه باقی‌مانده را به سفر می‌گذرانند، چندین کشور دنیا را تا امروز دیده‌اند. به همین هدف خانه‌ای نمیخرند، در واقع سرمایه‌ای که باید برای خرید خانه کنار بگذارند را صرف سفر می‌کنند.
آن روز این سبک زندگی به نظرم عجیب و شاید حتی اشتباه بود [ نظر شخصی ]، به این فکر می‌کردم که «خب وقتی پیر شدن چی؟ اگه روزی بچه داشتن چی؟» و هزار اما و اگر دیگر، اما حالا که بعد از چندسال دوباره نگاه میکنم نظرم با آن روزها خیلی متفاوت است. اینکه تا می‌توانی و قدرت داری دنیا و آدم‌هایش را به تماشا بنشینی، روزهای زندگیت را صرف کشف کردن، لذت بردن و تجربه کردن کنی، هزاران طلوع و غروب خورشید را از منظر نگاهی نو ببینی، به داشتن یک خانه و فکر کردن به هزار اما و اگر و شاید نمی‌ارزد؟!
+ البته سبک زندگی آدم‌ها متفاوت است و قاعدتا این انتخاب میلیون‌ها نفر نیست.
