هواتو کردم

کاش در این رمضان لایق دیدار شویم

سحری با نظر لطف تو بیدار شویم

کاش منت بگذاری به سرم مهدی جان!

تا که هم سفره ی تو لحظه ی افطار شویم

خدایا میان ظلمت این روزها فانوس راهم باش مبادا شاه راه تو را گم کنم و در جاده های فرعی دنیا گم شوم.

خدایا پناهم شو که بی پناهم...

عین همیشه...دوستت دارم...باور کن

بهار آمد بهار من کجایی؟

عزیز دل ! نگار من! کجایی؟

ادمی در آغوش خدا غمی نداشت

پیش خدا حسرت هیچ بیش و کمی نداشت

دل از خدا برید و در زمین نشست

صدبار دل بست و دلش شکست

به هر طرف نگاه کرد راهش بسته بود

یادش امد که یک روز...

عهدش را با خدا شکسته بود

خدایا دل بنده هات از دنیات خیلی گرفته.
میدونم همیشه مقصر خودمونیم که زیر باز امتحان هات کم میاریم.
اما قربون کریمیت قبول کن سنگینی امتحانات خیلی وقتها بیشتر از تحمل شونه های ماست.
من که خیلی وقته کم اوردم ، ولی دارم با اخرین ته مونده های جونم خودمو میکشم سمت خط پایان.

پس کجاست خط پایانت خدا؟ چرا هر چی میریم انگار خط دورتر و دورتر میشه.
میدونم بدم، ولی نزار وقتی برمیگردم پیشت بیشتر از قبل شرمنده ی نگاهت باشم؟چقدر بده شرمنده ات شدن.
ببخش اگه هیچ وقت اونی که میخواستی نشدم، ولی به خودت قسم واسه خوب بودن و خوب شدن تلاش کردم.
ببخش این بنده ی سست عنصر ناسپاست رو که تو رو همیشه یادش میره.

ببخش اگه بین روزمرگی هاش جات میزاره.
اما تو مثل همیشه تنهاش نزار ، خودت دیدی غیر از تو هم نفسی نداشت، بی نفسش نکن.
عین همیشه...دوست دارم...باور کن!

به قول ایمان سرورپور : " به علاوه ی خدا بودن یعنی منهای تمام مشکلات بودن "

خدای من!

تمام پیاده رو های جهان اگر گذرنامه بخواهند ...

من تنها تو را نشانشان می دهم ؛ زیرا پناهنده شدن به تو هیچ ویزا و گذرنامه ای نیاز ندارد ...

خدای مهربانم این بار تو برای دلم امن یجیب بخوان ...